Panteon (Pantheon), czyli innymi słowy „Świątynia wszystkich Bogów” jest to okrągła świątynia powstała w 125 roku n.e. ku czci siedmiu najważniejszych bóstw rzymskich. Rzadziej funkcjonuje nazwa Pantheum. W tej formie pojawia się w „Historii naturalnej” Pliniusza Starszego (XXXVI.38) w opisie tej budowli: Agrippae Pantheum decoravit Diogenes Atheniensis; in columnis templi eius Caryatides probantur inter pauca operum, sicut in fastigio posita signa, sed propter altitudinem loci minus celebrata.

Budowla ta została ufundowana przez Marka Agryppę i na jego polecenia zaprojektowana. Konstrukcja powstała na Polu Marsowym na miejscu byłej świątyni ku czci boskich patronów Rzymu wybudowanej w roku 27 p.n.e. i zniszczonej w pożarze w 80 roku n.e. Cesarz Domicjan odbudował budowlę, jednak ta uległa ponownemu zniszczeniu w pożarze roku 110 n.e.

Panteon jest najlepiej zachowanym budynkiem z czasów starożytnego Rzymu. Niegdyś wewnątrz znajdował się ceremonialny ołtarz, gdzie zwierzęta były poświęcane i palone. Dym w czasie rytuału wydobywał się przez oculus, który nazywany był „wszystko widzącym okiem niebios”.